اوتیسم(Autism) چیست؟

اختلال طیف اوتیسم (اوتیسم یه انگلیسی : Autism Spectrum Disorder) اصطلاحی گسترده برای توصیف گروهی از اختلالات رشد عصبی است. این اختلالات با مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی مشخص می شود. افراد مبتلا به ASD اغلب علایق یا الگوهای رفتاری محدود ، تکراری و کلیشه ای را نشان می دهند. ASD فارغ از نژاد ، فرهنگ و زمینه اقتصادی در افراد در سراسر جهان یافت می شود. طبق منبع معتبر مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های آمریکا (CDC) ، اوتیسم در پسران بیشتر از دختران اتفاق می افتد ، با نسبت 4 به 1 .

CDC در سال 2014 تخمین زد که تقریباً از هر 59 کودک 1 نفر (حدود 2 درصد) مبتلا به ASD شناخته شده است. نشانه هایی در جهان وجود دارد که هشدار می دهد موارد ASD در حال افزایش است. برخی این افزایش را به عوامل محیطی نسبت می دهند. با این حال ، برخی کارشناسان در بحث های علمی بیان می کنند فرضیه افزایش جمعیت اوتیسمی ها پایه و اساس محکمی ندارد.

طبق دسته بندی که توسط انجمن روانپزشکی آمریکا (APA) انجام شده است، در حال حاضر پنج زیرگروه مختلف یا مشخص کننده اوتیسم را به رسمیت می شناسد. این پنج دسته به شرح زیر هستند:

1. داشتن یا نداشتن نقص ذهنی
2. داشتن یا نداشتن نقص زبانی
3. همراه بودن با یک بیماری پزشکی یا ژنتیکی شناخته شده یا یک عامل محیطی
4. همراه بودن با اختلال رشد عصبی ، ذهنی یا رفتاری دیگر
5. همراهی با اسکیزوفرنی    

علائم اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسم به طور معمول در اوایل کودکی ، از 12 تا 24 ماهگی به وضوح مشخص می شود. با این حال ، علائم نیز ممکن است زودتر یا دیرتر ظاهر شوند. علائم اولیه ممکن است شامل تاخیر قابل توجهی در رشد زبانی یا برقراری ارتباط اجتماعی باشد. علائم اوتیسم را به دو دسته تقسیم می شود: مشکلات ارتباطی و تعامل اجتماعی ، و الگوهای رفتاری یا فعالیت های محدود یا تکراری.

۱) نقص در برقراری روابط اجتماعی

نقص در برقراری روابط اجتماعی که برای تشخیص اوتیسم به کار برده می‌شود، شامل موارد زیر است:

• واکنش نشان ندادن به تعاملات اجتماعی
• مشکل در حفظ تماس چشمی
• استفاده غیرعادی از حرکات، تماس چشمی یا حالت صورت
• مشکلات در به اشتراک گذاشتن احساسات
• علاقه نشان ندادن به جمع هم سن و سالان یا به سختی درک کردن روابط

۲) رفتارها و علایق تکراری و محدود

رفتارها و علایق تکرار شونده و محدودی که برای تشخیص اختلال طیف ASD وجود دارد عبارتند از :

• استفاده از حرکات یا عبارات خاص
• اصرار بر “یکنواختی” و داشتن روتین.
• علاقه شدید و محدود به اشیای خاص
• حساسیت کم یا زیاد به محیط حسی مانند بینایی، شنوایی یا چشایی.

علت اوتیسم چیست؟

علت دقیق ASD ناشناخته است. جدیدترین تحقیقات نشان می دهد که هیچ علتی وجود ندارد. برخی از عواملی که خطر ایجاد اوتیسم را افزایش میدهند، عبارتند از:

• داشتن یک عضو نزدیک خانواده با اوتیسم
• جهش ژنتیکی سندرم X شکننده و سایر اختلالات ژنتیکی
• سن بالای پدر و مادر هنگام ایجاد نطفه
• وزن کم نوزاد هنگام تولد
• قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین و سموم محیطی
• سابقه عفونتهای ویروسی

طبق نظر موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی آمریکا (NINDS) ، هم ژنتیک و هم محیط می توانند تعیین کنند که آیا فرد به ASD مبتلا می شود یا خیر.

شواهد همچنین نشان می­‌دهد که ممکن است این اختلال در اثر عدم توانایی سلول­‌های مغز جنین برای پیروی از الگوهای عادی رشد طی اولین مراحل رخ دهد. همین امر نیز می‌تواند ساختار مغز و ترکیب مداری سلول­‌های عصبی را که مهارت­‌های اجتماعی، زبان، حرکت و سایر توانایی­‌ها را کنترل می‌کند مختل سازد.

از آن­جایی­ که احتمال بروز ASD در مردان چهار برابر بیشتر از زنان است. ممکن است این اختلال به قرار گرفتن جنین در معرض میزان بالای تستسترون در رحم نیز مربوط باشد.

گفته می‌­شود بسیاری از خصوصیات اوتیسم بازتاب­ دهنده­ اولویت‌­های شناختی و رفتاری مردانه مانند توجه به جزئیات به جای تصویر کلی، علاقه به اشیاء به جای تجربه­ اجتماعی، استعداد ریاضی و اعداد و حتی اختلال زبان است. کودکان مبتلا به اوتیسم از دایره واژگان زیادی برخوردارند اما نمی‌توانند آن را تبدیل به مکالمه کنند.

از چه آزمایشاتی برای تشخیص اوتیسم استفاده می شود؟

غربالگری هنگام رشد

تشخیص ASD شامل چندین معاینه ، آزمایش ژنتیک و ارزیابی مختلف است.آكادمی اطفال آمریكا (AAP) توصیه می كند كه همه كودكان در سن 18 و 24 ماهگی برای ASD غربالگری كنند. غربالگری می تواند به شناسایی زودهنگام کودکانی که می توانند اوتیسم داشته باشند کمک کند. هرچه این کودکان از تشخیص و مداخله سریع تری بهره مند شوند، در آینده بازخورد بهتری به درمان می دهند.

توجه به این نکته مهم است که غربالگری به معنی تشخیص قطعی نیست. کودکانی که غربالگری مثبتی برای ASD دارند لزوماً این اختلال را ندارند. بعلاوه ، غربالگری ها گاهی اوقات نمی توانند کودکی را که مبتلا به ASD است، تشخیص دهند.

سایر معاینات و تست ها

پزشک کودک شما ممکن است ترکیبی از آزمایشات برای اوتیسم را پیشنهاد کند ، از جمله:

• آزمایش DNA برای بیماری های ژنتیکی
• ارزیابی رفتاری
• آزمایش های دیداری و شنیداری برای رد کردن هر گونه مشکل بینایی و شنوایی که مربوط به اوتیسم نیستند
• غربالگری کاردرمانی
• پرسشنامه های توسعه ، مانند برنامه مشاهده تشخیصی اوتیسم (ADOS)

تشخیص به طور معمول توسط تیمی از متخصصان انجام می شود. این تیم ممکن است شامل روانشناسان کودک ، متخصصین کار درمانی ، یا آسیب شناسان گفتاردرمانی باشد.

چرا آگاهی درباره ASD مهم است؟

آوریل ماه جهانی اوتیسم است. همچنین این ماه ملی آگاهی از اوتیسم در ایالات متحده محسوب می شود. با این حال ، بسیاری از مدافعان به درستی خواستار افزایش آگاهی در مورد ASD در طول سال و نه فقط در طول 30 روز انتخاب شده اند. آگاهی از اوتیسم نیز به همدلی و درک این نکته نیاز دارد که ASD برای همه متفاوت است. برخی از روش های درمانی و چایگزین درمان، می تواند برای برخی از افراد مفید باشد اما برای برخی دیگر نه.

والدین و مراقبان نیز می توانند نظرات مختلفی در مورد بهترین روش حمایت از کودک اوتیسم داشته باشند. درک ASD و ​​افرادی که در این طیف هستند با آگاهی آغاز می شود ، اما به همین جا ختم نمی شود.

چشم انداز افراد اوتیسم چیست؟

هیچ درمانی برای ASD وجود ندارد. موثرترین درمان ها شامل مداخلات رفتاری زودرس و فشرده است. هرچه کودک زودتر در این برنامه ها ثبت نام کند ، چشم انداز او بهتر خواهد بود. به یاد داشته باشید که اوتیسم پیچیده است و برای فرد مبتلا به ASD زمان لازم است تا برنامه مناسب خود را پیدا کند.

منبع : Psychologytoday , Healthline